ADHD

Als iemand heel druk is dan word er al snel gezegd die persoon heeft ADHD. Als ermee naar een huisarts gegaan word dan zal deze diagnose al snel gesteld worden. ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactive Disorder. Allereerst heb ik helemaal niets met het woord Disorder in deze naam. Want ik zie het totaal niet als een stoornis. Aan het eind van deze blog snap je waarom ik dit zo zie. Alleen Attention deficit daar heb ik zeer zeker iets mee. Want het heeft ook met aandacht te maken. Ook dit snap je als je deze blog helemaal gelezen hebt.

Ik heb het in mijn leven heel vaak gehoord. Jij hebt last van ADHD. En waarom? Omdat ik soms heel druk kan zijn. Alleen zie ik dit niet als iets negatiefs. Ik heb gewoon veel energie. Ik doe veel omdat ik ontzettend veel interesses heb. En die interesses gaan zo ver dat er een soort van mega enthousiasme in mij naar boven komt dat ik niet meer te remmen ben. En moeten we dat remmen?

Zoals ik altijd blijf herhalen hebben we allemaal onze eigen gave, datgene wat ons uniek maakt. En dat is voor iedereen anders. Als bijvoorbeeld een kind heel druk is dan moet het zijn energie kwijt. En die energie komt van binnenuit. En die energie is zo krachtig dat is niet tegen te houden. Die energie heeft een richting. En die energie zal koste wat kost die richting op gaan. Want dit is nu eenmaal het levenspad. We kunnen proberen dit tegen te houden of van richting te veranderen. Alleen is dit een onbegonnen zaak.

We kunnen in ons leven onze eigen keuzes maken, en die hoeven niet in lijn te liggen met ons levenspad. Alleen hoe verder we van ons levenspad afgaan hoe meer weerstand we zullen ervaren. Onze ziel probeert ons te sturen in de richting van ons levenspad. Daarom word er ook altijd gezegd als iemand iets doet wat hij heel graag doet dat hij dit met heel zijn ziel doet. Dus als we tegen onze ziel in gaan krijgen we de weerstand. Bij ADHD word het gezien als een stoornis, niet gewild gedrag. Maar wat is nu gewild gedrag? Dat is wat wij volgens onze maatschappij “normaal” vinden. Maar hoe kan er een standaard voor normaal zijn als we allemaal uniek zijn? De maatschappij wil mensen altijd in een hokje stoppen. Maar als je weet dat iedereen zijn eigen gave heeft, zijn eigen richting. En die richting is voor iedereen een andere kant op. En je gaat dat in een hokje stoppen of in een bepaalde richting sturen. Dan krijg je die weerstand, en dat noemen ze ADHD.

Als we nu eens het tegenovergestelde gaan doen van hokjes plaatsen. En we maken er 1 hokje van. Of beter nog, helemaal geen hokje. Er zijn geen randen en er is geen einde. Er is geen “richting” waar je heen moet. Ongelimiteerd jou richting op kunnen gaan. Dan is die energie die er vrijkomt geen stoornis meer maar juist een kracht. Nu begrijp je waarom ik het niet zie als een Disorder. En Attention Deficit zie ik als een gebrek aan aandacht. En nu wil ik niet zeggen dat er te weinig aandacht word besteed aan mensen die de diagnose ADHD krijgen. Alleen een gebrek aan de juiste aandacht. In plaats van die persoon in dat hokje proberen te krijgen die mensen stimuleren in waar ze goed in zijn. Het stimuleren van hun gave. Want zoals ik al zei ga je die energie van deze persoon nooit kunnen bedwingen.