Bepaalde mate van emotie is noodzakelijk

Er gaat geen dag voorbij zonder dat je emoties voelt. Soms zijn dat leuke emoties en soms minder leuke emoties. Daar is verder ook niets mis mee. Iedereen heeft deze emoties, geen enkele uitzondering hierin. Er zijn mensen die geen emoties voelen alleen naar mijn mening zijn die emoties er dan wel maar de persoon heeft deze emoties geblokkeerd. Dus er komt geen gevolg op deze emoties. Maar dat is een heel ander verhaal. In deze blog ga ik verder in op de emoties die we wel voelen. Hoe we emoties voelen en hoe heftig we ze voelen is per moment en per persoon afhankelijk. De ene persoon voelt altijd alles heel intens. En de andere juist weer niet. Maar waarom zijn deze emoties er eigenlijk?

Emoties zijn eigenlijk onze natuurlijke afweermechanismen. Hiermee kunnen we onszelf beschermen. Door een emotie worden er verschillende processen in ons lichaam gestart waardoor we een bepaalde actie nemen. Als we boos worden dan word er meer adrenaline aangemaakt en zullen we meer energie krijgen. Dit is van nature bedoeld dat als we in een gevaarlijke situatie komen dat we dan klaar zijn om te gaan vechten. Vroeger was dit vaak nodig maar in ons huidige dagelijkse leven komen deze “vecht voor ons leven” situaties niet vaak meer voor. Als we daarentegen verdrietig worden dan gaan we ons juist terugtrekken. Dan zullen we minder fysieke energie hebben omdat we dan juist kwetsbaar moeten zijn. Vaak is deze energie dan nodig om ons lichaam iets te laten verwerken. Zo heeft iedere emotie zijn natuurlijk doel.

Nu kan het dus ook zijn dat we last hebben van bepaalde emoties. Deze zijn dan zo heftig dat we hier helemaal door bevangen worden. We kunnen dan niet meer normaal functioneren. Dit is op dat moment nodig omdat het lichaam dan alle energie nodig heeft voor dat ene wat er dan zo heftig is. Zie het als een alarmfase rood. Alle zeilen moeten dan dezelfde kant op en alles in je systeem moet dan meewerken voor dat ene wat dan aan de oppervlakte is. Als deze emotie dan minder word omdat de dreiging weg is of dat alles verwerkt is dan schaalt deze “alarmfase” af.

Nu is de situatie waarin de emoties zo hoog zijn dat je hele systeem hierdoor bevangen is wel een uitzonderlijke situatie. Want als je dagelijks van deze heftige emoties hebt dan is er iets serieus mis. Dan is er werk aan de winkel. Ook daar gaat deze blog niet over. Deze blog gaat over de emoties die we elke dag nodig hebben om normaal te kunnen functioneren. Bijvoorbeeld als je aan het werk bent en je moet iets op een hoge ladder doen. Dat is een gevaarlijke situatie en er kan vanalles fout gaan. Zelfs de dood is een mogelijk gevolg als er iets fout gaat. Daarom is het noodzakelijk dat er een bepaalde mate van angst aanwezig is. Heel veel mannen zullen meteen gaan roepen. “Oh nee, ik heb totaal geen angst op een ladder”. Alleen ben ik van mening dat het dan de ego is die spreekt. Want er is altijd een bepaalde mate van angst nodig om ons scherp en alert te houden. Als er geen angst is dan gaan we de ladder op zonder na te denken en op te letten. Zelfde als de weg over steken. Als daar totaal geen enkele vorm van angst bij komt kijken dan steken we de straat over zonder te kijken. En dat kan een paar keer goed gaan maar er is een moment dat dat fout gaat. Dus deze emoties zijn echt noodzakelijk. Want dit is van nature bedoeld om ons te beschermen.

De emotie verdriet en woede liggen heel dicht bij elkaar. Verdriet is er om onze grens aan te geven. Als we verdrietig worden dan is dat omdat er over onze grens heen gegaan word. Of dit nu door onszelf is of door iets of iemand anders dat maakt niet zoveel uit. Het kan een gebeurtenis zijn maar ook een andere persoon die iets doet. En niet te vergeten, je kan het ook zelf zijn die over de grens gaat. Zo lang er over deze grens heen gegaan word blijft deze emotie. Duurt dit te lang of word er verder over de grens gegaan dan komt de emotie woede erbij. Deze woede is er om ons te beschermen dat we niet beschadigd of vernietigd worden door datgene wat over onze grens gaat. Deze woede is eigenlijk ons schild om onze kwetsbare kern te beschermen. Zodra de “dreiging” weg is mag het schild, de woede, weer langzaam weggaan en kunnen we weer kwetsbaar worden. Ik zie dit voor me als een kasteel in de middeleeuwen wat aangevallen word. Als er niets aan de hand is staat de ophaalbrug open en zijn de mensen rustig. Maar als ze aangevallen worden dan gaat de ophaalbrug dicht en word alles en iedereen in de opperste staat van paraatheid gebracht om de dreiging te lijf te gaan. Alles van het dagelijkse leven word aan de kant gegooid en alle energie van iedereen word gebruikt om te verdedigen. Zodra de dreiging weg is gaat iedereen weer doen wat ze dagelijks doen en word stapje voor stapje de verdediging afgebouwd en kan de ophaalbrug weer omlaag.

Als je dit voorbeeld van het kasteel in de middeleeuwen neemt en dit vergelijkt met jou eigen systeem dan zul je zien dat deze emoties nodig zijn. Want we worden misschien niet meer aangevallen zoals in de middeleeuwen maar er zijn nog altijd andere dreigingen die ons kunnen beschadigen. Dus als er iets in jou systeem gebeurt wat jou kan beschadigen dan zijn deze emoties er om jou aan te geven dat er iets aan de hand is. Hoe heftiger de emotie hoe groter de dreiging is. En zoals in dat kasteel in de middeleeuwen, schaalt de mate van verdediging op naarmate de dreiging stijgt. Dus ben alert op je emoties en ben er bewust van dat dit op deze manier werkt. Laat het dus niet te ver uit de hand lopen.

Komt het bij jou vaak voor dat je de emoties niet de baas bent? Dat deze zo heftig zijn dat je niet normaal kan functioneren? Dan heb je hoogstwaarschijnlijk al meerdere alarmbellen gemist. Zie je hier geen uitweg uit en wil je hier vanaf? Neem dan contact met me op en dan gaan we samen aan de slag hiermee.