Meest moeilijke spirituele les om te leren

We zijn allemaal sociale wezens. En dat is ook niet raar want we hebben elkaar nu eenmaal nodig om te overleven. Nu lijkt dat door de hedendaagse maatschappij niet zo want we kunnen ondertussen heel veel dingen zelf. Als we terug gaan kijk naar de oertijd dan is dat iets duidelijker. Want toen waren we echt op elkaar aangewezen. Iedereen in de gemeenschap had zijn eigen taak. En als iemand die niet uitvoerde dan was er kans dat we niet zouden overleven. En dat is nu nog steeds zo alleen zijn de gevaren wat minder groot. Er zijn nu ook veel mensen die niet persee iets hoeven te doen om te overleven. Dat laten ze gewoon doen omdat ze een bepaalde hoeveelheid geld hebben.

Alleen deze blog gaat over een ander aspect van ons sociale functioneren. Dat we sociale wezens zijn is het gevolg van dat we elkaar nodig hebben. En het gevolg van dat we sociale wezens zijn is weer dat we elkaar over het algemeen willen helpen. We willen vaak zorgen dat anderen geen zorgen hebben en dat ze zich niet vervelend voelen. Alleen werkt dit spiritueel gezien niet zo. Iedereen heeft zijn eigen lessen te leren en die kunnen niet door een ander geleerd worden. Wij mogen ondersteunen als iemand het even niet meer weet. Maar enkel en alleen als die persoon ook echt om hulp vraagt. Dit hoeft niet altijd letterlijk uitgesproken te worden maar kan ook een indirecte hulpvraag zijn. En het is best lastig om aan te voelen wanneer een persoon of zelfs de ziel om hulp vraagt. Want het kan ook zo zijn dat de persoon niet geholpen wil worden maar de ziel wel. Alleen is aanvoelen wat de ziel wil niet voor iedereen weggelegd.

Nu is het dus zo als een persoon geen hulp vraagt mogen wij niets doen. Hoe moeilijk dat ook voor ons is. Want we willen zo graag helpen. Denk weer aan het kind dat de puzzel aan het maken is en deze niet in elkaar gelegd krijgt. Wij mogen dan niet helpen want als we dat wel doen gaat het niet goed. Het kind word boos of gaat denken dat het niet genoeg waard is om het allemaal zelf te doen. En zo werkt het ook met levenslessen. Als jij iemand anders zijn puzzel in elkaar legt dan ben jij zijn of haar levensles aan het leren. En dan word deze per definitie niet door de ander geleerd. Dus zal deze persoon de les nog een keer ontvangen en vaak is deze les dan zwaarder als de voorgaande. En het kan ook zijn dat deze persoon zich niet genoeg waard gaat voelen omdat hij of zij dit niet zelf mag doen.

Het is ook nog eens zo dat we graag anderen helpen om zelf niet te moeten voelen. Want als we met de ander bezig zijn, zijn we niet met ons eigen ding bezig. En dat van de ander voelen we niet zo als dat van onszelf. Dus is het makkelijker om met dat van een ander bezig te zijn. Dus eigenlijk ben je een ander zijn levensles aan het leren en je eigen les leer je niet. Hoe krom is dat eigenlijk? Daarom is het belangrijk om bewust te zijn dat iedereen zijn eigen levenspad heeft en dat hun dat moeten lopen. En niemand anders. Maar dat is vaak ontzettend moeilijk omdat je heel erg om iemand geeft en voor jou is het kraakhelder hoe ze de puzzel in elkaar moeten leggen. Maar je mag gewoon niks doen. Want als je dat wel doet dan duw je ze juist verder van hun levenspad af. En het kan ook nog zijn dat je je eigen les niet wil leren.

Daarom is het beter als iedereen zich focust op zijn eigen pad. En probeert dat zo goed mogelijk te bewandelen. En als iemand dan hulp nodig heeft dan hoor je het vanzelf wel. En dat voelt heel erg alsof je hun in de steek laat maar dat is absoluut niet het geval. Als mensen om hulp komen vragen en als je dan niet helpt dan laat je ze in de steek. Maar soms kun je ook gewoon niet helpen. Dus ben niet te hard voor jezelf om je dan egoïstisch te vinden. Want ook dit is niet altijd het geval. Maar om mensen hun eigen puzzel uit te laten zoeken is juist wat de bedoeling is dus totaal niet egoïstisch.

Het enige wat je kan doen als je iemand ziet struggelen en je wil dat ze hulp vragen is door zelf het goede voorbeeld te geven. En dat is als je zelf ergens mee aan het struggelen bent en even de weg niet weet. Om dan zelf ook hulp te vragen. De enige effectieve spirituele manier om mensen om je heen iets te laten doen is door zelf het goede voorbeeld te geven. Want goed voorbeeld doet volgen. En dan is de keuze of dit gebeurt altijd bij de ander en ga jij niet jou wil opleggen bij een ander door deze persoon ergens toe te dwingen. Als deze persoon wil volgen dan doet deze dat vanzelf. En als dat niet gebeurt dan is dit niet de weg die gevolgd moet worden. Daar kunnen wij niet over oordelen wat het juiste is voor die ander.

Wil jij ook altijd iedereen om je heen helpen? En wil dat maar niet lukken? Of loopt het zelfs ooit nog meer uit de hand als het als deed? Dan kan dit komen omdat die mensen niet om hulp vragen. En dan mag je je gewoon niet helpen. Hoe moeilijk dat ook is. Heb jij hier moeite mee? En wil je hier beter mee leren omgaan? Neem dan contact met me op.