Met een verstuikte enkel naar de finish rennen

Als je een marathon loopt en je verstuikt je enkel. Maar je moet nog maar een klein stukje tot de finish. En je wil het uiterste eruit halen door als eerste over de finish te gaan. Dan kun je met die verstuikte enkel een sprintje trekken maar dan zal je na de finish hoogstwaarschijnlijk geen meter meer lopen en dan kom je stil te staan. Een soortgelijke situatie kun ook meemaken in je dagelijkse leven. Als jij heel graag iets wil bereiken en daar moet je alles voor geven maar dat kan je niet. Je gaat over je eigen grenzen heen om kostte wat kost dat einddoel te bereiken. Je gooit alles aan de kant om bij die finish te komen. Dan heb je heel grote kans dat je bij het bereiken van die ene finish omvalt en stil komt te staan.

Stilstaan dat is niet wat je wil, je wil juist vooruit. En het leven is veel meer als alleen die ene marathon. Daarom is het heel belangrijk dat als je lichaam aangeeft dat het rust nodig heeft dat je daar ook gehoor aan geeft. Ook dit heeft weer met balans te maken. Als je zo ver uit balans gaat door extreem over je eigen grenzen heen te gaan. Dan zul je daarna ook extreem ver naar beneden moeten gaan. En als dat naar beneden gaan onder je eigen ondergrens gaat dan gaat je lichaam in alarmfase. Nu moet ik zeggen dat het menselijke systeem best wat kan hebben. Maar als je niet bewust bent dat dit zo werkt, of je bent je niet bewust dat je dit aan het doen bent. Dan kun je wel eens voor langere tijd “op de bank gezet worden” door het universum. Dan komt de burnout om de hoek,  een hartaanval of breekt iets waardoor je letterlijk thuis op de bank terecht komt. En wat heb je dan? Dan sta je stil. En je wou juist vaart maken door extra gas bij te geven. Nu heb je het tegenovergestelde bereikt.

Vertragen is versnellen is een uitspraak die ik geleerd heb in mijn mediation opleiding. Door in het begin gas terug te nemen zul je later uiteindelijk grotere stappen kunnen zetten en is de kans kleiner dat je op je bek gaat en stil komt te staan. Pas op de plaats nemen is daarom nooit onverstandig. Beter 10x te vaak op de rem als 1x te laat. En naar de finish sprinten met je verstuikte enkel werkt alleen als er na die finish niets meer komt. Maar het leven werkt niet zo, het leven is oneindig. Zelfs als we dood gaan gaat het verder. En zoals ik al zei kan het menselijk systeem veel hebben. En we kunnen tijdelijk over onze grenzen heen gaan. Maar maak er geen alles of niks situatie van want na deze marathon gaat je leven gewoon door. En door de balans die er moet zijn weet je nu dat als je een keer wat teveel geeft dat het daarna weer gecompenseerd moet worden.

Ben jij iemand die altijd het uiterste vraagt van zichzelf? Is het voor jou ook nooit goed genoeg? Of word je juist “op de bank gezet”? Neem dan contact met me op. Dan gaan we samen op zoek naar de balans.