We moeten van onze kinderen leren

We lopen als mensheid al enige tijd rond op deze aardbol. En onze zielen zijn misschien al duizenden keren op aarde geweest in een nieuw lichaam en een nieuw leven. In al die levens is iedere keer zoveel bewustzijn opgedaan. En als onze ziel niet terug zou komen en dat bewustzijn mee zou nemen dan zouden we iedere keer weer opnieuw beginnen. Ik denk als dat het geval zou zijn dan leefden we nog steeds in een grot en moesten we elke dag achter een everzwijn aan rennen om eten te krijgen. Dan zouden we geen stap verder komen.

In ons huidige leven zijn we al aardig gewend aan de dingen die de evolutie ons allemaal gebracht heeft. Maar toch zijn veel mensen nog steeds niet bewust dat we een bepaald bewustzijn mee genomen hebben uit vorige levens. Dit wil dus zeggen dat over het algemeen onze kinderen vele malen bewuster zijn als dat wij zijn. Als ouders dus niet bewust zijn van het feit dat de kinderen vaak verder zijn als hun en dat wij van deze kinderen kunnen leren. Dan gaat er naar mijn mening toch echt iets niet goed.

Als kinderen geboren worden dan zijn ze kwetsbaar en dan moeten we ze als ouders zijnde beschermen. We moeten ze eten geven en een veilige omgeving zodat ze kunnen opgroeien. We moeten ze ook leren hoe het hier op aarde werkt. Praktische dingen om hier op aarde te kunnen functioneren. We moeten ze uitleggen wat er allemaal is en wat wij als ouders weten dat je ermee kan doen. Alleen slaan we in de tijd waarin we nu leven een beetje door in het beschermen van de kinderen. We houden ze veel te lang onder de vleugel en uiteindelijk moeten ze de wijde wereld in en dan zijn ze nergens tegen bestand. Want buiten dat we ze uitgelegd hebben wat er allemaal is en wat je ermee kan. Zijn we ze ook gaan vertellen wat ze ermee moeten doen. En daar gaat het naar mijn mening fout.

We zijn maar al te bang dat ons kind zijn hoofd stoot en vervelende dingen mee gaat maken. Maar juist door die vervelende dingen mee te maken gaan ze leren. En daardoor zullen ze veel sneller weten hoe ze overal om moeten gaan dan wanneer hun ook de oplossing word aangereikt. Sterker nog, Deze kinderen zien vaak veel meer mogelijkheden als dat wij zien. Dat kan ook niet anders als je naar de evolutie van de mens kijkt. Deze zielen zijn verder als wij zijn en gaan op een gegeven moment aan ons uitleggen hoe we alles makkelijker en beter kunnen doen. Dit komt omdat hun dat grotere bewustzijn mee hebben van de vorige levens.

Ik begrijp dat het voor veel mensen moeilijk is om dit te begrijpen. Ik hoor ook heel vaak, en steeds meer, ouders zeggen dat ze totaal niet snappen hoe die kinderen aan bepaalde wijsheid komen. En dat is dus om deze reden. Als wij de kinderen zo ver begeleid hebben dat ze zelfstandig worden. En kennis hebben van alle basisdingen hier op aarde. Dan is het aan hun om zich te gaan ontwikkelen. En daarin moeten wij ze steunen en niet sturen. Hun bepalen de richting. Enige wat wij moeten doen is accepteren dat ze verder zijn als ons. En heeeel goed opletten wat wij van hun kunnen leren. Ik ben van mening als wij dat doen. Dan zijn wij het opstapje waarmee deze kinderen veel verder komen dan als dat wij maar alles voor ze op gaan lossen. Zo is het leven bedoeld. Kinderen worden geremd in hun (spirituele) groei als we ze gaan sturen. Als we een boom laten groeien en we maken daar een afdak boven. Dan zal die boom met heel veel moeite om dat afdak heen groeien. En uiteindelijk blijft deze boom groeien. Maar als er geen afdak was geweest wat in de weg zat dan was deze boom veel groter en veel mooier geweest. Omdat deze niet afgeremd word door zijn omgeving.

Het is daarom zo onwijs belangrijk dat we de kinderen niet gaan afremmen, sturen, of een afdak boven hun gaan maken waardoor ze niet ongelimiteerd kunnen ontwikkelen. Het is alsof je een vuurpijl aansteekt en deze dan tegen gaat houden. Dat is iets wat zeker bij de zielen die nu op aarde komen niet meer te doen is. Stimuleer kinderen. Leg ze uit welke emoties er zijn en wat je daarmee kan doen. Niet wat ze ermee moeten doen. Dat is aan hun. Leer ze dat een keer mislukken helemaal niet erg is en dat je het gewoon een keer opnieuw kan proberen. En dan wel met de wijsheid van de vorige keer. Dit is bewustzijnsgroei. Hun moeten de negatieve uitwerking ervaren als ze het op de verkeerde manier doen. Als wij een kind leren fietsen dan kunnen we er ook niet ons hele leven langs blijven lopen om hun, als ze dreigen te vallen, overeind te houden. Ze moeten gewoon op hun bek gaan en dan leren ze wel dat ze niet met losse handen moeten fietsen. Je kan 100.000 keer tegen een kind zeggen dat ze op moeten letten dat ze niet iets wat te heet is in hun mond stoppen. Daar komen ze achter als ze hun tong verbranden.

Als we kinderen niet hun eigen richting laten bepalen dan gaat de energie niet stromen. En dit is geen fysieke energie maar dit is de levensenergie. Als dat vast gaat zitten dan krijg je het effect wat je met de vuurpijl hebt die je aansteekt en tegen probeert te houden. Je kan de vuurpijl ongeveer richten maar als hij eenmaal gaat dan moet je loslaten en kijken waar deze terecht komt. Want bij de ongelukken die met vuurwerk gebeuren is naar mijn mening de oorzaak een onstabiele basis. Zorg dat de basis voor deze vuurpijl goed is en geniet van het mooie schouwspel wat deze pijl veroorzaakt.